Vilijam Masters i Virdžinija Džonson bili su prvi naučnici koji su “doveli nauku u spavaću sobu”. Prije njihovih eksperimenata 50-tih godina 20. vijeka, seks nikada nije posmatran sa medicinskog stanovišta.
Tokom studija anatomije, Masters je shvatio da je urađeno mnoštvo istraživanja o reproduktivnim navikama zečeva i čovjekolikih majmuna, ali da ništo slično ne postoji kada su u pitanju ljudski seksualni odnosi. Vjerovao je da bi identifikovanje reakcija ljudskog tijela na seksualni čin moglo da mu donese Nobelovu nagradu.
Vilijam Masters je imao ginekološku ordinaciju u Sent Luisu u Misuriju i bio je stručnjak za neplodnost. Smatrao je da detaljnije istraživanje seksualnih odnosa može da dovede do korisnih saznanja koja će pomoći parovima koji imaju problema u vezi.
U početku je posmatrao prostitutke na djelu, a kasnije su mu pomagali dobrovoljci, koje je posmatrao “u akciji” na svojoj klinici.
Virdžinija Džonson regrutovana je u tim nakon što se prijavila za mjesto asistenta na Medicinskom fakulteta Univerziteta Vašingtona u Sent Luisu, gde je Masters radio.
Sa neobičnim metodama seksualnih istraživanja upoznala se nakon što je otvorila vrata jedne od prostorija u klinici i zatekla par sa kesama na glavi i elektrodama na tijelu usred seksualnog čina.
Par naučnika je ubrzo počeo da eksperimentiše na sebi. Masters je, prilično neromantično, predložio Džonsonovoj da stupe u intimne odnose, kako bi proučavali “površinsku vazokongestivnu reakciju kože na intenzivno seksualno uzbuđenje”.
Seksualne eksperimente, čiji su bili akteri, izvodili su tokom 60-tih godina 20. vijeka, iako je on bio oženjen.
Kasnije se razveo i zaprosio partnerku, vjerujući da je to najsigurniji način da se istraživanja sa Džonsonovom nastave u nedogled (ili barem dok on ne dobije Nobelovu nagradu).
Njihova knjiga “Human Sexual Response” (Seksualne reakcije kod čovjeka), objavljena 1966, bila je velika senzacija u Americi i donijela je paru slavu. U to vrijeme, bila je to prva knjiga te vrste, ali je bila napisana dosadnim, stručnim jezikom, pa je javna rasprava o seksu privukla više pažnje nego nauka.
Tri godine kasnije, objavili su publikaciju “Homosexuality in Perspective” (Homoseksualnost iz drugog ugla), koja je izazvala velike kontroverze. U njoj Masters tvrdi da je homoseksualnost izbor i da može da se izliječi “preobraćenjem”.
Uprkos nauci i njihovim navikama, Vilijam Masters i Virdžinija Džonson nisu opstali kao par i razveli su se 1992. posle 21 godine braka.
IZVOR;srbijadanas.rs
